فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری

فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری
Originally uploaded by M E H R A B A N I

فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری
فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری یکی از عارفان و همچنین یکی از شاعران بلندنام ادبیّات فارسی‌ در اواخر سدهٔ ششم و اوایل سدهٔ هفتم است. او در سال ۵40 هجری مطابق با ۱۱46 میلادی در نیشابور کنونی زاده‌شد. نام او «محمّد»، لقبش «فرید الدّین» و کنیه‌اش «ابوحامد» بود و در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی نیز فرید تخلص کرده‌است. نام پدر عطّار ابراهیم (با کنیهٔ ابوبکر) و نام مادرش رابعه بود.
او که داروسازی و عرفان را از شیخ مجدالدّین بغدادی فرا گرفته‌بود، به شغل عطاری و درمان بیماران می‌پرداخت.
درباره به پشت پازدن عطار به اموال دنیوی و راه زهد، گوشه گیری و تقوی را پیش گرفتن وی حکایات زیادی گفته شده‌است. مشهور ترين اين روايات ، آنست كه عطار در محل كسب خود مشغول به كار خود بود كه درويشي از آنجا گذر كرد. درويش حاجت خود را با عطار در ميان گذاشت ، اما عطار همچنان به كار خود مي پرداخت و درويش را ناديده گرفت. دل درويش از اين اتفاق چركين شد و خطاب به عطار گفت : تو هرگز نمي تواني مانند من زندگي كني ! عطار به درويش گفت : مگر تو چگونه زندگي مي كني ؟ درويش در همان حال كاسه چوبين خود را زير سر نهاد و جان به جان آفرين تسليم كرد. اينگونه بود كه عطار شغل خود را رها كرد و راه حق را پيش گرفت. چیزی که معلوم است این است که عطار پس از این قضیه مرید شیخ رکن الدین اکاف نیشابوری می‌گردد و تا پایان عمر (حدود ۷۰ سال) با بسیاری از عارفان زمان خویش هم‌صحبت گشته و به گردآوری حکایات صوفیه و اهل سلوک پرداخته‌است. و بنا بر روایتی وی بیش از ۱۸۰ اثر مختلف به جای گذاشته که حدود ۴۰ عدد از آنان به شعر و مابقی نثر است. عطار در سال ۶۱۸ یا ۶۱۹ و یا ۶۲۶ در حملهٔ مغولان، به شهادت رسید